Η σειρά αυτή βασισμένη σε κόμικ τοποθετείτε σε ένα πολύ κοντινό μέλλον που για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα ζόμπι κυριαρχούν και μια ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να επιβιώσει.
Με αυτό το θέμα αν είσαι πάνω από 25 χρονών λογικά δεν "ψήνεσαι" να δεις ούτε 5 λεπτά.
Κάτι όμως ότι είναι μια παραγωγή της AMC (Breaking bad) κάτι ότι creator είναι ο Frank Darabont
με βιογραφικό όπως "Green Mile" και the "Shawshank redemption" , κάθισα δισταχτικά να δω τον πιλότο.
...και κόλλησα , μόλις χτες ολοκληρώθηκαν οι δύο πρώτες σεζόν σύνολο 13 επεισόδια η κάθε μία.
Στο imdb η βαθμολογία είναι 8,7 /10 , οι κριτικές είναι πολύ καλές και ένα ισχυρό hype γύρω από το
Walking dead έχει ήδη δημιουργηθεί ενώ οι παραγωγοί ετοιμάζουν την τρίτη σεζόν που μάλλον θα
την δούμε από Φθινόπωρο του 12 και μετά.
Σε όλες τις σειρές ή και ταινίες που μπαίνει ο παράγοντας φαντασία , για να δεις την ταινία πρέπει να κάνεις εξ αρχής μια παραδοχή, ότι κοιτάξτε εδώ είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία φαντασίας ένα σεναριακό εύρημα το οποίο το δεχόμαστε γιατί αυτό εξυπηρετεί την υπόλοιπη πλοκή.
Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που πρέπει να "φας αμάσητο" είναι ότι ο κόσμος κυριαρχείτε από ζόμπι.
Από εκεί και πέρα αν το δεχτείς όλη η υπόλοιπη ιστορία ξεδιπλώνετε όχι απλώς καλά αλλά
εξαιρετικά θα έλεγα.
Όπως στις περισσότερες σειρές η συνταγή επιτυχίας εξαρτάται από τους χαρακτήρες.
Και στο Walking dead έχουμε πολλούς και διάφορους ετερόκλητους χαρακτήρες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Στο walking dead υπάρχουν ομοιότητες με το Lost .
Και στις δυο σειρές παρακολουθούμε την ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που δεν θα ήταν ποτέ όλοι μαζί ως ομάδα αν δε το επέβαλαν ιδιαίτερες συνθήκες (πτώση αεροπλάνου στο Lost-απειλή ζόμπι στο Walking dead)
Και στις δυο σειρές βλέπουμε πως διαφορετικοί χαρακτήρες προσωπικότητες μέσα σε μια ομάδα
λειτουργούν- παίρνουν αποφάσεις όταν αντιμετωπίζουν- δοκιμάζονται σε συνθήκες επιβίωσης .
Καταστάσεις οριακές απαιτούν αποφάσεις οριακές.
Μια καλή συνταγή επίσης επιβάλει να έχουμε όσο πιο πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες είναι δυνατόν.
Έτσι εδώ έχουμε τον καλό μπάτσο αλλά και τον αμφιλεγόμενο μπάτσο.
Έχουμε τον βλαχοΑμερικάνο παλικαρά που είναι χρήσιμος όμως σε αυτές τις συνθήκες.
Έχουμε και έναν Ασιάτη γιατί πρέπει να κάνουμε άνοιγμα και στις εκεί αγορές.
Έχουμε και έναν παπούλη να ναι συμπαθής σε όλους και ισορροπιστής και στο Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο μπορεί να τον ντύσουν και Αη Βασίλη.
Ανάλογα και στους γυναικείους χαρακτήρες υπάρχει ποικιλία για όλα τα γούστα.
Συνταγή , κλισέ ή όπως αλλιώς και να το πούμε το θέμα είναι ότι το Walking dead λειτουργεί και είναι αξιόλογο ως τώρα.
Σε αυτό βοηθά η πλοκή και ότι το θέμα είναι παρθένο ,δεν το έχουν ξανα ακουμπίσει τουλάχιστον σε επίπεδο τηλεοπτική σειράς παρά μόνο σε ταινίας των 70s ,σε παρωδίες και σε action games.Η ατμόσφαιρα σε κάποιες περιπτώσεις θυμίζει "Silent Hill".
highlight .: Η τελευταία σκηνή στον αχυρώνα 7ο επεισόδιο της 2ης σεζόν .
Τα εφέ είναι εξαιρετικά , τα ζόμπι είναι τρομαχτικά , τις άφθονες σκηνές splatter θα τις ζήλευε και ο μετρ
Ρομέρο .
Το Walking dead δεν κάνει τέχνη στην τηλεόραση όπως το "deadwood",το "the sopranos" το "carnivale" κλπ
ούτε όμως είναι αυτό που "πουλάει" .
"Πουλάει" περιπέτεια , ένταση , αγωνία, φόβο,δυνατό ρυθμό και το κάνει καλά.
Τουλάχιστον μέχρι τώρα , γιατί όπως και στο lost που η επιτυχία των πρώτων σεζόν οδήγησε τους παραγωγούς να το ξεχειλώσουν από ένα σημείο και μετά έτσι και εδώ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει.
Μόλις έκλεισε η 2η σεζόν και μάλλον έχει πολύ μέλλον ακόμα.
η αξιολογησή μου . 85/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου