Αν και τα διάφορα τοπ 10's τα βρίσκω εκνευριστικά και Αμερικανιές, καμιά φορά βοηθάνε να αρχειοθετείς κατά κάποιο τρόπο τις προτιμήσεις σου.
Για να μην χαθώ , θα προσεγγίσω αυτό το τοπ 10 με παραγωγές της τελευταίας δεκαετίας (2003-2012) χωρίς σειρά ταξινόμησης.
1.- Kill Bill vol.1 vol.2 (2003-2004)
Δυο ταινίες, ουσιαστικά όμως μία, που τις "έσπασε" ο Ταραντίνο λόγω μεγάλης διάρκειας.
Βία και χιούμορ και τα δύο σε υπερβολικές δόσεις πίσω από μια ιστορία εκδίκησης.
Αλλά αυτό που θα μείνει χαραγμένο είναι το soundtrack και η Uma Thurman.
2.- Old boy (2003)
Από τις πιο σκληρές ταινίες της δεκαετίας που μας πέρασε.
Μία ακόμα ιστορία εκδίκησης μέσα από την οπτική του Chan-wook Park , χωρίς φτιασίδια και Χολιγουντιανές φανφάρες. Κάτι σαν να λέμε pure rock.
Η ταινία ήταν μέρος τριλογίας του ίδιου σκηνοθέτη με θέμα την εκδίκηση (Lady vengeance -2005-, Sympathy for mr Vengeance -2002-)
3.- Sin City (2005)
Βασισμένη σε κόμικ , Frank Miller στην σκηνοθεσία.
Καταπληκτική φωτογραφία, η ταινία βλέπεται σαν να ξεφυλλίζεις περιοδικό, υπάρχουν στιγμές που θες να πατήσεις το pause και να χαζεύεις το κάθε καρέ ξεχωριστά.
Επικό καστ με Bruce Willis ,Mickey Rourke, Clive Owen και το κερασάκι στη τούρτα (Jessica Alba).
Του χρόνου αναμένεται το δεύτερο μέρος.
4.- V for vendetta (2005)
Μια ταινία που στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Η ταινία που πιθανότατα ενέπνευσε τους κάθε λογής Anonymous.
James Mc Teigue πίσω απ΄την κάμερα, ατμοσφαιρική ταινία, έξυπνη , με πολλά μηνύματα και για πολλούς αποδέκτες.
Η Natalie Portman, που θα την τιμήσω και σε άλλη ταινία σ' αυτό το τοπ , άψογη.
5.- Black Swan (2010)
Πάλι η Portman εδώ, που άξια πήρε και το Όσκαρ σε μια ταινία του Darren Aronofsky.
Πολύ έξυπνη η οπτική του σκηνοθέτη σε ένα θέμα δύσκολο.
Η μεταμόρφωση από το καλό στο κακό , οι θυσίες που απαιτούνται για την καταξίωση ή απλά η ματαιοδοξία.
6.- Pan's Labyrinth (2006)
Κορυφαίος ο Guillermo Del Torro σε ένα παραμύθι που λέει όμως πολλές αλήθειες.
Φασισμός , πόλεμος , στην Ισπανία του '40 και η φυγή προς το φανταστικό ως δρόμος προς την λύτρωση.
Τα τρία όσκαρ για μια Ισπανο-Μεξικάνικη παραγωγή δείχνουν ότι προκάλεσε σημαντική αίσθηση στους κινηματογραφικούς κύκλους.
7.- No country for old men (2007)
Την ταινία περισσότερο την βάζω στο τοπ λόγω πρότερου βίου των αδελφών Κοέν (Big Lebowski, Fargo , Miller's crossing, Arisona Junior).
Παρά το γεγονός ότι πήρε 4 όσκαρ , δεν σημαίνει ότι οι Κοέν έγιναν ξαφνικά μέρος του mainstream συστήματος.
Κάθε άλλο, η οπτική τους ήταν και είναι πάντα ξεχωριστή.
Στην συγκεκριμένη ταινία o κόσμος έμαθε και τον Javier Bardem , τον Tommy Lee Jones τον ήξερε.
8.- Drive (2011)
Σε μερικές ταινίες δεν χρειάζεται να υπάρχουν μακρόσυρτοι διάλογοι , περισπούδαστες ατάκες και πολύς φραμπαλάς.
Δεν ξέρω αν γνωρίζει αρχαία ο Nicolas Winding Refn αλλά το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν του ταιριάζει, έστω και αν η ταινία δεν είναι φιλοσοφικού περιεχόμενου αλλά μια ταινία δράσης με ένα πολύ ξεχωριστό ύφος και έναν Ryan Gosling που δικαιολογεί εν μέρη τον θόρυβο που γίνεται για πάρτη του.
9.- Midnight in Paris (2011)
O Woody Allen είναι ......ο Woody Allen, τι κι αν έχει γεννηθεί το 1935 και πλησιάζει τα 80.
Το μυαλό του είναι ακόμα ακμαίο και η ματιά του παραμένει το ίδιο καυστική όπως πάντα.
Μία όμορφη ιστορία, μία καλή ταινία που εκθέτει τους νεότερους δημιουργούς που αναλώνονται σε εφέ και εύκολους εντυπωσιασμούς.
10.- La piel que habito (2011)
Ο Αλμοδοβάρ επίσης δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις.
Ίσως αυτή να μην ήταν η καλή του δεκαετία δημιουργικά
αλλά δεν μου πήγαινε να τον αφήσω απ' έξω.
O Banderas σε ρόλο ψυχωτικού πλαστικού χειρουργού σε μια ταινία στο γνωστό αλμοδαβορικό ύφος , με τις υπερβολές του, τις ωραίες γυναίκες και μια ιστορία που ξετυλίγεται σιγά σαν παραμύθι.
Για να μην χαθώ , θα προσεγγίσω αυτό το τοπ 10 με παραγωγές της τελευταίας δεκαετίας (2003-2012) χωρίς σειρά ταξινόμησης.
1.- Kill Bill vol.1 vol.2 (2003-2004)
Δυο ταινίες, ουσιαστικά όμως μία, που τις "έσπασε" ο Ταραντίνο λόγω μεγάλης διάρκειας.Βία και χιούμορ και τα δύο σε υπερβολικές δόσεις πίσω από μια ιστορία εκδίκησης.
Αλλά αυτό που θα μείνει χαραγμένο είναι το soundtrack και η Uma Thurman.
2.- Old boy (2003)
Από τις πιο σκληρές ταινίες της δεκαετίας που μας πέρασε.Μία ακόμα ιστορία εκδίκησης μέσα από την οπτική του Chan-wook Park , χωρίς φτιασίδια και Χολιγουντιανές φανφάρες. Κάτι σαν να λέμε pure rock.
Η ταινία ήταν μέρος τριλογίας του ίδιου σκηνοθέτη με θέμα την εκδίκηση (Lady vengeance -2005-, Sympathy for mr Vengeance -2002-)
3.- Sin City (2005)
Βασισμένη σε κόμικ , Frank Miller στην σκηνοθεσία.
Καταπληκτική φωτογραφία, η ταινία βλέπεται σαν να ξεφυλλίζεις περιοδικό, υπάρχουν στιγμές που θες να πατήσεις το pause και να χαζεύεις το κάθε καρέ ξεχωριστά.
Επικό καστ με Bruce Willis ,Mickey Rourke, Clive Owen και το κερασάκι στη τούρτα (Jessica Alba).
Του χρόνου αναμένεται το δεύτερο μέρος.
4.- V for vendetta (2005)
Μια ταινία που στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.Η ταινία που πιθανότατα ενέπνευσε τους κάθε λογής Anonymous.
James Mc Teigue πίσω απ΄την κάμερα, ατμοσφαιρική ταινία, έξυπνη , με πολλά μηνύματα και για πολλούς αποδέκτες.
Η Natalie Portman, που θα την τιμήσω και σε άλλη ταινία σ' αυτό το τοπ , άψογη.
5.- Black Swan (2010)
Πάλι η Portman εδώ, που άξια πήρε και το Όσκαρ σε μια ταινία του Darren Aronofsky.Πολύ έξυπνη η οπτική του σκηνοθέτη σε ένα θέμα δύσκολο.
Η μεταμόρφωση από το καλό στο κακό , οι θυσίες που απαιτούνται για την καταξίωση ή απλά η ματαιοδοξία.
6.- Pan's Labyrinth (2006)
Κορυφαίος ο Guillermo Del Torro σε ένα παραμύθι που λέει όμως πολλές αλήθειες.
Φασισμός , πόλεμος , στην Ισπανία του '40 και η φυγή προς το φανταστικό ως δρόμος προς την λύτρωση.Τα τρία όσκαρ για μια Ισπανο-Μεξικάνικη παραγωγή δείχνουν ότι προκάλεσε σημαντική αίσθηση στους κινηματογραφικούς κύκλους.
7.- No country for old men (2007)
Την ταινία περισσότερο την βάζω στο τοπ λόγω πρότερου βίου των αδελφών Κοέν (Big Lebowski, Fargo , Miller's crossing, Arisona Junior).Παρά το γεγονός ότι πήρε 4 όσκαρ , δεν σημαίνει ότι οι Κοέν έγιναν ξαφνικά μέρος του mainstream συστήματος.
Κάθε άλλο, η οπτική τους ήταν και είναι πάντα ξεχωριστή.
Στην συγκεκριμένη ταινία o κόσμος έμαθε και τον Javier Bardem , τον Tommy Lee Jones τον ήξερε.
8.- Drive (2011)
Σε μερικές ταινίες δεν χρειάζεται να υπάρχουν μακρόσυρτοι διάλογοι , περισπούδαστες ατάκες και πολύς φραμπαλάς.Δεν ξέρω αν γνωρίζει αρχαία ο Nicolas Winding Refn αλλά το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν του ταιριάζει, έστω και αν η ταινία δεν είναι φιλοσοφικού περιεχόμενου αλλά μια ταινία δράσης με ένα πολύ ξεχωριστό ύφος και έναν Ryan Gosling που δικαιολογεί εν μέρη τον θόρυβο που γίνεται για πάρτη του.
9.- Midnight in Paris (2011)
O Woody Allen είναι ......ο Woody Allen, τι κι αν έχει γεννηθεί το 1935 και πλησιάζει τα 80.
Το μυαλό του είναι ακόμα ακμαίο και η ματιά του παραμένει το ίδιο καυστική όπως πάντα.
Μία όμορφη ιστορία, μία καλή ταινία που εκθέτει τους νεότερους δημιουργούς που αναλώνονται σε εφέ και εύκολους εντυπωσιασμούς.
10.- La piel que habito (2011)
Ο Αλμοδοβάρ επίσης δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις.Ίσως αυτή να μην ήταν η καλή του δεκαετία δημιουργικά
αλλά δεν μου πήγαινε να τον αφήσω απ' έξω.
O Banderas σε ρόλο ψυχωτικού πλαστικού χειρουργού σε μια ταινία στο γνωστό αλμοδαβορικό ύφος , με τις υπερβολές του, τις ωραίες γυναίκες και μια ιστορία που ξετυλίγεται σιγά σαν παραμύθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου